Hakim Hazretleri’nin hanımına sordular;

-Hakim Hazretleri’nin size kızdığını nasıl anlarsınız?

Hanımı ise şu cevabı verdi;

-Ara sıra bize kızıyor, kızdığı zaman, bize karşı çok iyi davranmaya başlıyor. Biz o zaman anlıyoruz ki, bize kızmış.

Hakim Hazretleri‘nin nefsi ne isterse tersini yapıyor, konuşmak istiyorsa susuyor. Susmak istiyorsa konuşuyordu.

Yani işin özü nefse muhalefet idi!

Hakim Hazretleri, Hızır Aleyhisselam ile uzun bir süre görüşemedi, manevi bazı halleri ve soruları hakkında sohbet etmek istiyordu, görüşemediği için de bu duruma üzülüyordu.

Bir gün yolda giderken kadının biri, çocuğuna kızmıştı. Kadın çamaşır yıkarken, pis olan çamaşır suyunu çocuğa dökmek için yeltendi. Çocuk kaçınca Hakim Hazretleri‘nin tepesinden aşağıya pis olan çamaşır suyu döküldü.

Hakim Hazretleri normal bir beşerin yapmayacağı bir hareketi yaptı. Hiç kadının tarafına bile bakmadan, kendi özür dilermiş gibi yaptı ve yoluna devam etti.

Biraz ilerledikten sonra Hızır Aleyhisselam geldi;

-Selamun Aleyküm. Eğer hafifde olsa kadına ters baksaydın, beni göremezdin. Ama senki nefse muhalefet ettin, “Napıyosun kadın be!” , “Nereye döküyosun bi baksana!” demedin ve beni gördün.

Bu işin temeli bellidir; nefse muhalefet!

Sus dedi konuş, konuş dedi sus. Yat dedi kalk, kalk dedi yat!